Aktualności

Z dziejów szkoły…

„By czas nie zaćmił i niepamięć…” - Historia szkoły to swoisty warkocz splecionych ze sobą ludzkich losów i wydarzeń. Pomimo iż już przeminęły, pozostawiają ślad, który nie zauważony odciska się piętnem na następnych pokoleniach. Znajomość przeszłości to powrót do korzeni. Kształtowanie tożsamości, podtrzymywanie tradycji szkoły. Chcąc przywołać refleksje, przedstawiamy różne oblicza naszej placówki ukazane na przestrzeni 65 lat jej funkcjonowania, mając nadzieję, iż lektura okaże się ciekawa dla każdego czytelnika.

Dawno temu w latach czterdziestych minionego stulecia w małym mieście na Pomorzu o swojsko brzmiącej nazwie Bytów, pojawiła się społeczna inicjatywa z grupką zaangażowanych osób na czele, aby utworzyć szkołę. Szkołę, która kształciłaby przyszłe pokolenia pracowników rzemiosła i przemysłu. Ta opowieść brzmi jak bajka, ale z całą stanowczością nią nie jest. Lata powojenne, ze łzą w oku wspominane przez naszych dziadków, to czas mozolnego podnoszenia się miasta z gruzów wojennej zawieruchy, kształtowania się administracji państwowej i sektora publicznego. To również czas tworzenia nowej placówki oświatowej- „Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej”, powołanej 1 września 1947 roku, skupiającej dwa kierunki: metalowy i ogólnozawodowy. Ze względu na przedłużające się w czasie przygotowania organizacyjne, faktyczne podjęcie działań edukacyjnych nastąpiło w listopadzie tego roku.

W roku 1947 brakowało nie tylko właściwych wytycznych dotyczących szkolnictwa zawodowego ale też funduszy i kadry fachowców. Dodatkowo, prawidłowe funkcjonowanie komplikował fakt, niestandardowego naboru uczniów do szkoły. Poziom dotychczasowego wykształcenia, pochodzenie i wiek kandydatów stanowiły wyzwanie dla ówczesnych organizatorów. Pierwszy nabór obejmował 102 osoby, w tym 7 dziewcząt. Dyrektorem nowo powołanej placówki został Wacław Pietrzkiewicz, który swój urząd piastował do 1950 roku. Był to energiczny człowiek, zaangażowany w poprawę wizerunku placówki, nie bał się licznych zmian.

Pierwsze lokum Szkoły Zawodowej znajdowało się w budynku Szkoły Ćwiczeń Liceum Pedagogicznego /dzisiejsze Gimnazjum nr 2/(zdj. nr 1).Ze względu na niekorzystne warunki lokalowe w roku szkolnym 1948/49roku, szkoła zostaje przeniesiona do budynku przy ul. Podzamcze 34(zdj. nr 2).

Parę miesięcy później dochodzi do kolejnej przeprowadzki na ulicę Drzymały, gdzie mieściła się do 1956 roku(zdj. nr 3).

Jednym z wymogów prowadzenia placówki o profilu zawodowym, było zagwarantowanie uczniom praktyki warsztatowej w określonych kierunkach, by zdobyli właściwe kwalifikacje. Dotychczasowo korzystano z przychylności zakładów pracy, ale czyniono też starania o utworzenie własnej podległej szkole placówki. Marzenie z inicjatywy Jerzego Wiktorowicza, spełniło się w 1948 roku. Zaangażowany w powstanie szkolnej placówki zajęć praktycznych, Pan Wiktorowicz przekazał prywatny warsztat na potrzeby szkoły i został pierwszym kierownikiem warsztatów szkolnych. Na stałe osiadły one przy ulicy Młyńskiej -dawnej Bohaterów ZWM /a w 2005 roku zmieniają strukturę organizacyjną, stając się odrębną jednostką – Powiatowym Centrum Edukacji Zawodowej/.

Brak bazy warsztatowej to nie jedyny problem nowo powstałej szkoły. Stale wzrastała liczba uczniów, którzy mieli trudności z dojazdami do szkoły. Dlatego wkrótce otworzono internat dla Szkoły Zawodowej i Liceum Ogólnokształcącego, którego kierownikiem został Paweł Bukato. Internat w ciągu swego istnienia kilka razy zmieniał lokum, aby na stałe osiąść przy ulicy Sikorskiego 35/z przerwami funkcjonował do 2007 roku/.

Rok 1950 w historii szkoły to czas niezwykle burzliwy i pracowity. W czerwcu odbyły się pierwsze egzaminy zawodowe uczniów klas trzecich, w wyniku których kadra nauczycielska zyskała nowych wartościowych współpracowników m.in. Jana Woronkowicza i Romualda Szutowicza. Funkcjonowanie placówki od nowego roku szkolnego zostało zachwiane, poprzez odwołanie i przeniesienie na inne stanowiska licznej grupy nauczycieli oraz kierownika warsztatów – Jerzego Wiktorowicza, a także dyrektora Wacława Pietrzkiewicza. Osłabioną szkołę pod swe skrzydła przejął młody i pełen zapału Walenty Giryn. W obliczu licznych problemów przy prowadzeniu jednostki edukacyjnej, wkrótce zrezygnował. W styczniu 1951 roku, szkoła zaczęła działać jako „Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa”.

Zmianie uległo też finansowanie jednostki, które przeszło na budżet państwa. Wraz z nowym rokiem szkolnym dyrektorskie stery przejął Witold Steckiewicz, osoba przedsiębiorcza i oddana swej placówce. To nie jedyna zmiana. Przekształceniu uległa nazwa jednostki na „Zasadniczą Szkołę Metalową” o specjalności ślusarz narzędziowy. Rok 1956 okazał się pomyślny dla szkoły, która otrzymała nowe, obszerne lokum przy ulicy Mierosławskiego 6 (zdj. nr 4). Zmiana lokalizacji wiązała się z kolejną zmianą nazwy szkoły, tym razem na ,,Zasadniczą Szkołę Zawodową”, która skupiała klasy metalowe, gospodarstwa domowego i szkołę dla pracujących. Działo się to w 1958 roku. W tym miejscu i pod tą nazwą funkcjonowała przez 12 lat, do 1970 r. Zmiany z 1958 roku objęły także kierownictwo placówki. Na trzy lata nowym dyrektorem został Tomasz Grząbka - doświadczony, myślący perspektywicznie organizator. Po tym czasie pracę na dyrektorskim stanowisku kontynuował Eugeniusz Ertel, który wprowadził wielokierunkowość kształcenia i różnorodność szkół czyli: trzyletnie technikum –specjalność: mechanik samochodowy i maszyn rolniczych, utrzymał tym samym wysokie zainteresowanie placówką potencjalnych kandydatów. Szkołę w dobrej kondycji w roku 1965 przejął mgr Władysław Hrycyna. Człowiek obdarzony charyzmą, pełen pomysłów i inwencji twórczych, reformator. Jego 24 letnia kadencja była najdłuższą w dziejach historii szkoły. W tym czasie wskutek reform szkolnictwa, powstały nowe kierunki kształcenia o specjalności ,,metalowej” a rozwiązano nierentowne oddziały np. Zasadniczą Szkołę Gastronomiczną, po której ukończeniu nie można było liczyć na zatrudnienie. W maju 1970 roku szkoła kolejny raz zmieniła swą siedzibę, przenosząc się do gmachu  przy ulicy Sikorskiego 35 /byłe Seminarium Nauczycielskie z  XIX w/, gdzie znajduje się do dziś (zdj. nr 5).

W placówce działały Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Dokształcająca, Technikum Mechaniczne dla Pracujących oraz Zasadnicza Szkoła Handlowa i Zasadnicza Szkoła Rolnicza /niestety w ciągu kilku lat zlikwidowane/. Dwa lata później nastąpił doniosły moment w życiu szkoły. Szkoła od 1 września wkroczyła ,,w nowy etap historii ku wyższym celom, lepszym rezultatom” pod opieką patrona Marcelego Nowotki. Z tej okazji na placu szkolnym pojawił się postument patrona, w blasku fleszy odsłaniany a po 18 latach w mroku nocy, z przyczyn politycznych demontowany. Rok szkolny 1975/76 to rok szczególny ze względu na zmiany administracyjne w kraju /dotychczasową przynależność do województwa koszalińskiego zamieniono na słupskie/ oraz zmianę nazewnictwa na ,,Zespół Szkół Zawodowych”, którego skład powiększono o Liceum Zawodowe. Po latach intensywnej  pracy nad modernizacją i prawidłowym przebiegiem procesu dydaktyczno-wychowawczego szkoły Władysław Hrycyna zrezygnował ze stanowiska. Obowiązki dyrektora od września 1989 roku przejął mgr Leon Gawron. W trakcie jego zarządzania pojawiły się nowe typy oddziałów m.in. technika po szkole podstawowej czy liceum zawodowe. Są to też lata największej w dziejach szkoły liczby uczniów – w ponad 50 oddziałach uczyło się około 1500 osób dlatego uczniom i nauczycielom doskwierały warunki lokalowe. Wykonywało się adaptację kolejnych pomieszczeń na sale lekcyjne. W lutym 2001 roku do szkoły wkroczyły nowe technologie. Powstała pierwsza sala komputerowa z 10 stanowiskami pracy. W 2002 roku, po 13 letniej kadencji Leona Gawrona stanowisko dyrektora objął mgr inż. Romuald Wiczk. Podczas kolejnych lat zaszły znaczne zmiany organizacyjne i lokalowe. Szkole przybyło klas, pracowni komputerowych, językowych, pojawiła się pracownia samochodowa. Z dniem 1 stycznia 2005 roku, szkole została nadana nowa nazwa-Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, która obowiązuje do dzisiejszego dnia. Nowa placówka wzbogaciła swą ofertę o kolejne kierunki i profile kształcenia, wychodząc tym samym naprzeciw wymaganiom edukacyjnym obecnych czasów. Rok 2012 to rok obfitujący w wydarzenia. Po rezygnacji ze stanowiska Romualda Wiczka, obowiązki przejęła Pani dyrektor mgr inż. Aneta Domeracka –w historii szkoły pierwsza kobieta pełniąca tę funkcję. W październiku tego roku, po wielu latach starań, została oddana do użytku nowa, przestronna sala gimnastyczna wraz z boiskami. Uroczystość ta zbiegła się  z żelaznymi urodzinami szkoły – 65-leciem istnienia placówki. Z tej okazji, szacownej jubilatce, życzymy kolejnych lat żeglowania po wezbranych wodach oświaty. Od roku 2017 Dyrektorem Szkoły został Pan mgr inż. Roman Lisiński. Zmiana nastąpiła nie tylko na stanowisku kierowniczym, ale również w procesach edukacyjnych. W ZSP na wskutek wprowadzonej reformy szkolnictwa powstała Branżowa Szkoła I Stopnia na podbudowie 8-letnie szkoły podstawowej. W roku 2017 obchodziliśmy również 70-lecie naszej szkoły. Był to piękny jubileusz, który wywołał wiele pozytywnych emocji i wzruszeń na niejednej twarzy byłych absolwentów, nauczycieli i miłośników szkoły. W roku szkolnym 2018/2019  wraz z kolejną reformą szkolnictwa (likwidacja gimnazjów) szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Ponadpodstawowych i pod tą nazwą placówka funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Wraz z nazwą szkoły zmienił się również Sztandar. Rok 2020 był dla społeczności szkolnej - nie tylko naszej, zupełnie inny niż dotychczas. Świat dotknęła nieznana dotąd choroba- COVID-19. Od 20 marca zmuszeni zostaliśmy do izolacji i przejścia na naukę zdalną. Dzięki operatywności Pana Dyrektora szybko poradziliśmy sobie z nową technologią- lekcjami online. Lekcje, dotąd w gronie koleżeńskim w szkole, przeniosły się do domów. Sytuacja ta, trwała z przerwami do 2021 roku. Rok szkolny 2022/2023 przyniósł kolejne zmiany w zarządzaniu szkołą. Po odejściu ze stanowiska Pana Dyrektora mgr inż. Romana Lisińskiego, stanowisko objęła Pani mgr Sylwia Kontny- Białogłowicz. Przed Panią Dyrektor wiele trudnych wyzwań. Wielkimi krokami zbliżamy się do kolejnego jubileuszu szkoły-75-lecia.